10 Ağustos 2009 Pazartesi

a usual violence for my silence




Bi kibrit çöpünü yaktığında bir duman çıkar ya, çoğu insan o küçük dumanı görmez bile, bazısı görür hatta bazısı da o dumanı içine çeker..Karşılıksız aşk gibi; o dumanın kokusu, genzinde bıraktığı tadı o an için güzel gelir insana.. Bu anlattığım çok mu arabesk? Belki evet..Belki hayır..
Kibrit henüz sönmüşken, daha bi saniye bile geçmeden diline değdir siyahlaşan ucu. Dilinin ucu acır, kibriti ilk yaktığın an diline değdireceğini hiç düşünmemişsindir ama değdirmişsindir işte bi kere.. Sonra dilinin üzerindeki yara seni sürekli rahatsız etmeye başlar günden güne, oynar durursun o yarayla; büyük bi takıntıyla sanki iyileşecekmiş gibi, halbuki oynadıkça kötüleşir o yara..
Enjoy..