Hani bazı parçalar vardır, çevrendekilerle paylaşmak istersin, ama paylaştıktan sonra aslında o kadar da paylaşmak istemediğini anlarsın :) ne bileyim belki de size olmuyodur, ama bana oluyo bazen.. O çok sevdiğin, pamuklara sarmaladığın şarkı elinden kayıp gidiveriyor ya bi kuyrukluyıldız misali.. peh ... :) Tamam tamam, o kadar olmasa da son aylarda playlistde hep ilk sıraya koyduğum bir parça haline geldi "Carvel" (bana da kardeşim ilk dinletti bu parçayı, belkide o da bana gıcık oluodur şimdi ama neyse..hehe)
Çoğumuzun Red Hot Chili Peppers grubundan bildiği John Frusciante`nin 2004 yılında yayınladığı "Shadows Collide With People" albumunun açılış parçası olan "Carvel" dünyanın en iyi gitaristlerinden biri olarak gösterilen John Frusciante`nin vokal yeteneğinin de hiçte fena bi seviyede olmadığının bir kanıtı gibi..(Bu arada Frusciante`ye ilerleyen zamanlarda ayrı bi başlık açıcam) Aslında sanki Frusciante`nin müzikal yeteneklerinin bi resmi geçidi gibi geliyor bu şarkı.. Birbirinden bağımsız partlar, bu partlar arasındaki geçişler, back vokaller, sololar... sanki hepsi ayrı bi parça gibi ama sanki biri olmazsa da şarkı olmayacak gibi bi his bırakıyor insanda...Şarkıyı dinlerken insan bi anda çocukluluğununun en mutlu anına bi yolculukdayken, hemen ardından ilk aşk acısını hatırlarken buluveriyo kendini..
Hani hep derler ya insan ölmeden önce tüm hayatını film şeridi halinde görürmüş diye, öyle birşey varsa o görüntüleri montajlayan arkadaşdan, benim görüntülerimin arkasına bunu koymasını rica ediyorum hatta kredileri de akıtabilir bu şarkı çalarken... heh:)
Notlar:
Çoğumuzun Red Hot Chili Peppers grubundan bildiği John Frusciante`nin 2004 yılında yayınladığı "Shadows Collide With People" albumunun açılış parçası olan "Carvel" dünyanın en iyi gitaristlerinden biri olarak gösterilen John Frusciante`nin vokal yeteneğinin de hiçte fena bi seviyede olmadığının bir kanıtı gibi..(Bu arada Frusciante`ye ilerleyen zamanlarda ayrı bi başlık açıcam) Aslında sanki Frusciante`nin müzikal yeteneklerinin bi resmi geçidi gibi geliyor bu şarkı.. Birbirinden bağımsız partlar, bu partlar arasındaki geçişler, back vokaller, sololar... sanki hepsi ayrı bi parça gibi ama sanki biri olmazsa da şarkı olmayacak gibi bi his bırakıyor insanda...Şarkıyı dinlerken insan bi anda çocukluluğununun en mutlu anına bi yolculukdayken, hemen ardından ilk aşk acısını hatırlarken buluveriyo kendini..
Hani hep derler ya insan ölmeden önce tüm hayatını film şeridi halinde görürmüş diye, öyle birşey varsa o görüntüleri montajlayan arkadaşdan, benim görüntülerimin arkasına bunu koymasını rica ediyorum hatta kredileri de akıtabilir bu şarkı çalarken... heh:)
Notlar:
- Bu albümde Frusciante`ye başta Josh Klinghoffer olmak üzere,RHCP`dan Flea ve Chad Smith, The Mars Volta`dan Omar Rodriguez eşlik etmişler..
- Youtube`a girebilen arkadaşlar için; burdan şarkının orjinal versiyonunu dinleyebilirsiniz.(1:37`ye kadar ki olan bölüm albüm introsu efenim, şarkı 1:37 de başlıyor)
- Yine Youtube`a girebilen arkadaşlar için; burdan şarkının akustik versiyonunu hem izleyebilir hem de dinleyebilirsiniz efem..
